CANIPULUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Canipulus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 087c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANIPULUS

CANIPULUS, Ensis brevior, vel Cultellus, Gallis Canif. Thomas Cantiprat. lib. 1. de Myst. Apib. cap. 16. § 4 :

Prædicantem salutis viam extractis ensibus crudeliter occiderint.

Ubi Colvenerius monet, in MSS. Cod. pro ensibus legi Canipulis, ut et lib. 2. cap. 29. Leges et Consuetud. Furnenses ex Archivo S. Audomari :

Si quis Canipulum portaverit, emendabit Comiti tres libras, super quem eum Ballivus invenerit, decem lib. Si super aliquem traxerit xx. lib. et si aliquem inde vulneraverit, manum amittet... Et qui aliquem bloetreset sine Canipulo aut sanguinem traxerit emendabit Comiti tres lib. et læso xx. sol.

Occurrit ibi non semel. Lambert. Ardensis apud Ludewig. tom. 8. Reliq. MSS. pag. 426 :

Aliis mortem comminantur, nonnullis etiam abbatis rebus, rumpheis et occulis, spatulis vel Canipulis, sicut sicarii, immo vere sicarii mortem ingerunt.

Canipulum dixit Radulphus de Diceto ann. 1275 :

Ne quis viator Canipulum deferret, vel arcum.

Ubi Matth. Paris ann. 1276 :

Prohibuit ne quis gladium ferret viator vel arcum.

Veteribus Belgis (inquit Kilianus) Knife est culter vel gladius, acutus scilicet. Knivus, in Charta ann. 1231. pro villa Arkensi, in Tabulario S. Bertini :

Si de Chora, cultellum cum cuspide, qui vulgo Knivus dicitur, super se portaverit, 3. libras emendabit.