« »
 
[]« 3 cantabrum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 101b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTABRUM3
3. CANTABRUM, f. pro Cantharus, Species poculi. Hist. Monasterii Novient. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1141 :
Aqua, qua ingurgitatus fuerat, statim per os ipsius quasi de Cantabro erupit, et puer redditus vitæ palpitare cœpit.