« »
 
[]« Caracca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 158a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARACCA
CARACCA, Parvum pondus quatuor granorum, quibus utuntur in ponderandis lapidibus pretiosis, Gallis et Anglis, Carat. Rymer. tom. 11. pag. 413. col. 1 :
Sciatis quod ex parte Georgii Morsteyn, mercatoris de Crakowe infra regnum Poloniæ, accepimus quod ipse quemdam magnum lapidem pretiosum vulgariter vocatum a Rubie ponderantem ducentas et quatuordecim Caraccas.