« »
 
[]« Carentiæ annus » (par L. Henschel, 1840–1850), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 167c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARENTIAE
CARENTIÆ Annus respectu successoris dicebatur annus ab obitu alicujus canonici, cujus fructus retinebantur ad utilitatem heredum decessoris vel ecclesiæ. Confer Annus Gratiæ in Annus, et vide Würdtwein. Nov. Subsid. Dipl. vol. 2. pag. 159. 161. 162. vol. 4. pag. 172. 184.