« »
 
[]« Carnacerius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 175b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARNACERIUS
CARNACERIUS, Carnifex, tortor, Gall. Bourreau. Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 323. ex Computo anni 1336 :
Pro expensis duorum latronum Petri Vitalis, cui fuit pes amputatus, etc. xxi. sol. viii. den. Item, uni Carnacerio, qui traynavit et suspendit Bernardum Maquayre homicidam.
Et pag. 584. ann. 1348. et 1349 :
Item, deducuntur pro salario Carnacerii, qui combuxit Pachodum Ribaldum delatum de impositione veneni,
etc. ii. s. v. d. Pict. Carnivorum hodie Carnacier appellamus.