« »
 
[]« 2 carnalis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 176b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARNALIS2
2. CARNALIS, Carnalibus amicis, id est, agnatis et cognatis nimium deditus. Chron. pontif. Leon. Urbevet. apud Lam. in Delic. erudit. pag. 333 :
Martinus natione Gallicus de Turonibus,... eleemosynarius fuit magnus, et parum Carnalis de consanguineis.