« »
 
[]« 2 carrecta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 185c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRECTA2
2. CARRECTA, Carecta, Currus duobus constans rotis, Birota, Gall. Charrete. Tho. Walsinghamus in Henrico III :
Nullo profecto negotio reversus est, currus, Carectas, et plaustra perdens numero 50.
Charta Edwardi II. Regis Angl. tom. 2. Monastici pag. 103 :
De libero transitu cum plaustris, Carectis, et equis ultraterras ipsius.
Additamenta ad Matth. Paris :
Capiuntur Carectæ Clericorum ad transvehendum victualia.
Occurrit apud Th. Madox Formul. Angl. pag. 384. et Kennettum in Antiquit. Ambrosden. pag. 574.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Carrectum, Eadem notione, apud Thomasserium Consuetud. Bituric. pag. 714. in Charta Archambaldi de Soliaco.
Carrecta Dominica, quæ ad dominum manerii pertinet vel ad colonica ejus negotia perficienda. Articuli observandi per provisionem Episc. Angliæ :
Quandoque etiam Carrectæ et equitaturæ dominicæ Prælatorum, Religiosorum, aut Clericorum in itinere publico, in mercatis, et aliquando in sanctuariis capiantur et abducantur.
P. Carpentier, 1766.
Carrete, in Ch. ann. 1362. ex Chartul. 23. Corb. :
Porront aller, passer et rapasser par ledit bac à pié, à queval, à car, à Carette, à wit et à carques paisiblement.
Carri etiam seu vehiculi genus, quo rei torquentur, videtur esse, in Chron. Domin. de Gravina apud Murator. tom. 12. Script. Ital. col. 641 :
Facto igitur mane, præfati inimici Carrectam parari fecerunt, et in ea forgiam ardentibus carbonibus paraverunt, et apponentes carnificem, ipsum judicem Martucium miserum apposuerunt in eam vestibus enudatum.
Rursus occurrit ibid. col. 567.