« »
 
[]« 1 carricare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 187c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRICARE1
1. CARRICARE, Onerare, quasi carro onus imponere, nostris Charger ; Italis [] Caricare, Scaricare. Glossar. Arabico-Lat. : Carrico, onero. S. Hieronymus part. 2. tract. 2. Epist. 36. et lib. de Scriptoribus Eccles. de Origene :
Majoribus oneribus Carricabat se.
Anonymus Barensis in Chronico ann. 1062 :
Perierunt tres naves quæ pergebant Carricatæ Constantinopoli.
Regula Magistri pag. 50 :
Et dum fuerit unde indigenti detur, super bona acta Carricentur et bene facta.
Ei cap. 59 :
Si Carricati in dorsis suis gravibus oneribus non vadunt.
Eadem notione in Lege Wisigoth. lib. 5. tit. 5. § 2. lib. 8. tit. 4. § 9. in Lege Longobard. lib. 3. tit. 12. § 1. Carol. M. 121. sed ibi carrucare. apud Ruffinum lib. 3. de Vitis Patrum num. 73. Theodericum Monachum de Inventione S. Celsi Episc. Trevir. in Præfat. num. 2. Agobardum lib. de Grandine extremo. Hinc Excarricare, Exonerare, onus deponere, apud Magistrum in Regula cap. 1.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Caricare, in Breviario Historiæ Pisanæ ad ann. 1166. et apud Ogerium Panem Annal. Genuens. lib. 4. ad ann. 1211. Statuta Massil. pag. 364 :
Si postea alius aliquis volet in dicto pariete Caricare, vel imponere trabes, etc.
Et pag. 448 :
Si ille qui navem conduxit eam Caricabit, vel non Caricabit, naulum inde conventum dare teneatur.
Occurrit alibi non semel.