« »
 
[]« 2 carrigium » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 188b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRIGIUM2
2. CARRIGIUM, Vectura cum carro, quam quis præstare aut pecunia redimere debet. Charta Ludov. Balbi ann. 878. tom. 9. Collect. Histor. Franc. pag. 400 :
Nec scaras vel mansionaticos seu conjectos, tam de Carrigio quamque de paraveredis exigere aut exactare præsumeret.
Annal. Placent. ad ann. 1451. apud Murator. tom. 20. Script. Ital. col. 902 :
Omnes fere nobiles et cives cum familiis suis venerunt Placentiam, timore decreti ducalis super hoc emanati, quod aliter cum rusticis describerentur, et onera salis, taxæ equorum et Carigii, quæ profecto sunt maxima, cum illis supportarent,
Col. 908 :
Item, quod non solvant Carrigia.
Et col. 910 :
Et clamant : Taxæ moriantur, Plaustra, salinæ.
Stat. castri Redaldi lib. 1. pag. 22. v° :
Cum bobus communibus facere domino Carrigia opportuna.
Vide supra Carretum 1. Carrigamentum et infra Carrugium.