« »
 
[]« Carruonum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 192a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRUONUM
CARRUONUM, ἀσϐὸλη. Glossar. Lat. Gr. f. legendum Carbonium. In Supplemento Antiquarii :
Carruorum, ἀσϐύλη, Fuligo, carbo.
P. Carpentier, 1766.
Adde ex Castigat. Cangianis : Codex S. Germ. Prat. Favilla ex carbonibus. Vide Glossar. Meursii in ϰαρϐοῦνον et in ϰαρϐάνα.