« Cartunenses » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 196c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARTUNENSES
CARTUNENSES, pro Cartusienses. Vide in hac voce. Lit. Caroli V. ann. 1375. ex Reg. 109.
Chartoph. reg. ch. 1 :
Concedimus facultatem ut ipse locum, ecclesiam et habitationem dictorum Cartunensium fundare et dotare valeat de dicta terra sua Dauberbus.A Cartusianis montibus, Cartusienses dictos docet Cangius ; qui rectius, auctore Valesio in Vales. pag. 83. Cartusienses appellarentur a vico Catorissium vel Caturissium, vulgo Chatrousse, prope primum eorumdem monasterium sito : cui sententiæ favere videtur Testam. Guill. dom. Montispess. ann. 1202 :
Monasterio Bonæ fidei, quod est de ordine Chartosse, etc.Ut ut est de vocis origine, Cartusienses, non Catursienses, vocatos constat ab ipsis eorum incunabilis. Consule Vign. de Marvil. ejusdem ordinis monachum.