« »
 
[]« Casalinum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 199b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASALINUM
CASALINUM, Gallis Masure, locus ubi Casæ ædificatæ fuerunt, aut ædificari possunt. Charta ann. 1007. apud Ughellum in Episcopis Volaterr. :
Dedit in causa commutationis integrum Casalinum, in quo jam fuit casa.
Et infra :
Cum septem et decem inter casis, et casinis, seu Casalinis, et integris decem et septem sortis, et rebus illis ad eodem Casalino, et rebus donicato, etc.
Occurrit non semel apud Franciscum Mariam in Mathilde Comitissa lib. 3. pag. 105. 117. 160. Petrum Diac. lib. 4. Chr. Casin. cap. 22. et alios. Charta Ottonis I. Imper. ann. 966. apud Ughellum in Episcopis Veronensibus :
Terra Casalina cum casa super se habente una cum curte, horto, et terra aratoria.
Vide Casalenum suo loco.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Casalenum, in Vita S. Thomæ Aquinatis tom. 1. SS. Martii pag. 744.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Casalina, Eadem notione. Chronicon Farfense apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 420 :
Duas Casalinas in castello Tocciæ, et canapinas in circuitu ipsius castelli.
Ibidem col. 576 :
Omnia in integrum cum castello, Casalinis atque cellis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Casalinus, Eodem significatu. Ibidem col. 463 :
Casalinos desertos.