« »
 
[]« Casarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 200c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASARII
CASARII, in leg. 7. Cod. Th. (9, 42.) de Bonis proscript. In Familia rustica recensetur, quot sint Casarii, vel Coloni. Ubi Codex Justin. (9, 49, 7.) habet Censuarii.[] Sic autem appellari videntur qui casis rusticis habitandis aut curandis præfecti erant. Nam prædia pluribus casis constabant ; proinde iidem qui postea Casati dicti.
P. Carpentier, 1766.
Stat. Mutin. rubr. 381. pag. 79. v°. :
Potestas Mutinæ precise teneatur idoneam securitatem accipere ab omnibus et singulis personis, quæ tenent et tenere voluerint Casarios et bestias in domibus et possessionibus ipsorum, de satisfaciendo omnibus et singulis personis, quibus damnum datum fuerit per bestias dictas, et nihilominus teneantur dicti Casarii pro dicto damno dato, ei qui damnum est passus emendare, tam realiter quam personaliter, et bestiæ quas guardaverint, possint capi et detineri propter damnum passum.
Charta ann. 1319. ex Nunning. Monument. Monaster. Decur. 1. pag. 351. ap. Kindling. Anecd. Monast. vol. 1. pag. 13 :
Homines eorum, quoscunque mansionarios seu Casarios eisdem dominis episcopo et capitulo attinentes, etc.