« »
 
[]« 1 castellanus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 208c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASTELLANUS1
1. CASTELLANUS, Castelli incola. Ugutio : Castellanus, qui inhabitat Castrum. Ita apud Titum Livium lib. 34. Hirtium de Bello Alexand. S. Augustin. Epist. 261. Reginonem ann. 939. 964. Anonymum de Miracul. sancti Bertini cap. 9. Sigebertum ann. 1099. Ottonem a S. Blasio cap. 14. et in Chartis aliquot veteribus apud Ughellum tom. 2. pag. 1009. 1010. Castellanus miles, in leg. 2. Cod. de Fund. limitr. (11, 60.) qui in castellorum præsidio est. Chart. ann. 1231. ap. Kindling. Anecd. Monaster. tom. 1. pag. 7 :
Capelle ejusdem in perpetuum indulsimus, ut parvulos Castellanorum, infra castrum sive extra prope muros manentium ad baptizandum recipiat, etc.
In alia Charta ibidem pag. 18. scribuntur nomina undecim famulorum, Cancastellanorum in Stromberg, deinde communita dicitur charta
sigillo ejusdem nobilis viri Hermanni Buregravii in Stromberg et generali sigillo universorum predictorum Concastellanorum ibidem.
Vide Murator. Antiq. Ital. tom. 1. col. 623. D.