« Catulaster » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 231b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CATULASTER
CATULASTER, βούπαις, Adolescentulus, in Supplemento
Antiquarii. Catulaster, πάλληξ, apud Cyrillum.
Vox derivata a Catulus et de pueris dicta adulationis ergo, ut habetur apud
Priscianum lib. 3. Catlaster contracte dixit Vitruvius lib. 8. cap. 4. ut pro
Catastos restituit Turnebus lib. 24. Adversar. cap. 7. Vide
Carulaster.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Catulastrum, Ludus puerilis. Dracontius lib. 2. sub finem : Non Catulastra gerit puerilia.
P. , 1766.
◊ Glossar. Lat. Ital. MS :
Catulaster, lo cane salvatico.