« »
 
[]« Cavaglonus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 232c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAVAGLONUS
CAVAGLONUS, Idem quod mox Cavagninus. Stat. Perus. pag. 54 :
Si quis ceperit usque quatuor uvas, solvat solidos quinque, et ab inde supra usque ad Cavaglonum, faldatum, corbellatam, solvat pro banno solidos decem.
Vide supra Burla 1.