« »
 
[]« Celata » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 248b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CELATA
CELATA, Insidiæ, Hispan. Celada, Enganno de guerra. Ex Lat. Celare. Gloss. Lat. Græc. : Celat, ϰρύπτει.
Celare, tegere,
Nonio. Isidorus Pacensis Episcopus in Chronico æra 769 :
Europenses vero solliciti ne per semitas delatescentes aliquas facerent simulanter Celatas, stupefacti in circuitu sese frustra recapitant, etc.
Rodericus Toletan. Arch. in Hist. Hispan. lib. 3. cap. 24 :
In lapidicina urbi proxima insidias collocavit, cives ad prælium processerunt, sed inter Celatam et acies intercepti ex civibus plurimi occiderunt, etc.
Vide Leges Alfonsinas seu Partidas, part. 2. tit. 35. leg. 30. Sic Tactici Græci ἐνέδρας, insidias, ἐγϰρύμματα non semel vocant. Vide Leon. cap. 12. § 34. et 38.
Italis Celata, est cassis, unde nostri Salade effinxerunt : sic dicta, quod ea caput indutus miles celetur, et occultetur, ut a nemine agnoscatur.
P. Carpentier, 1766.
Proces. Egid. de Rays ann. 1440. ex Bibl. reg. fol. 180. v°. :
Vidit tres vel quatuor cum capelinis seu Celatis vel saladis supra eorum capita, et aliis armis ante dictam ecclesiam transeuntes.