« »
 
[]« Cendalum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 254a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENDALUM
CENDALUM, Cendatum, etc. Tela subserica, vel pannus sericus, Gallis et Hispanis, Cendal : quibusdam quasi Setal, interposito n. ex seta, seu serico ; aliis ex Græco σινδών, amictus ex lino Ægyptiaco : aliis denique ex Arabico Cendali, folium delicatum, subtile, vel lamina subtilior. Vide Octav. Ferrarium in Cendale. Historia Abbatiæ Condomensis pag. 504 :
Duas cortinas de Cendalo rubeo et viridi.
Hariulfus lib. 3. Chron. Centul. cap. 3 :
Malnæ sericæ tres ex pisce 1. ex Cendalo 4.
Præceptum Philippi Pulcri apud de Lauriere tom. 1. Ordinat. Cendala, telas, sericum, seu cotonum, etc. Testamentum Everardi Comitis ann. 837. apud Miræum tom. 1. pag. 21. col. 1 :
Planetas duas, unam riatam, alteram de Cendalo.
Legitur apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 1306. et tom. 4. col. 900. Ex Cendalo fuisse Vexillum S. Dionysii vulgo Auriflammam, in hac voce testimoniis fuit comprobatum. Le Roman d'Aubery MS. :
L'enseigne tinst qui fut de Cendel pur.
Alibi :
Cendeux et pailes, et argent, et ormier.
Philippus Mouskes in Chilperico :
Si prisent mult or et argent,
Muls, et palefrois, et cevaus,
Et vairs et gris, et bons Cendaus.
Henrico I :
Si ot palefrois et cevaus,
Et denirs, et dras, et Cendaus.
Vetus Poema de Garin le Loherans :
La veïssiés ces haubers endosser,
Et ces ensagnes de Cendax venteler.
Guill. Guiart ann. 1303 :
Penonciaus r'ont li Disenier
De fin Cendas dreciés au halle.
Computum Stephani de la Fontaine Argentarii Regii ann. 1351 :
Pour 2. botes de Cendal de graine 120. escus. Pour une bote de Cendal jaune 52. escus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cendalium. Hist. Dalph. tom. 2. pag. 334 :
Domicellas quolibet anno in estate corsetis simplicibus induant cum forratura Cendalii pro Dominabus prædictis.
P. Carpentier, 1766.
Cendallum, Eadem notione. Privil. mercat. Ital. ann. 1277. tom. 4. Ordinat. reg. Franc. pag. 670. art. 4 :
De pecia Cendalli, duos denarios.
Occurrit præterea in Stat. Astæ ubi de Intrat. portar.
P. Carpentier, 1766.
Cendalus, in Charta Mich. Paleol. imper. CP. ann. 1403. ex Thes. eccl. Paris :
Item unam aliam crucem cupri, continens quosdam Cendalos in quolibet ipsius crucis angulo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cendale. Memoriale Potestatum [] Regiens. ad ann. 1233 :
In pellibus variis et Cendalibus, etc.
Cendatum, Centatum, Idem : Italis Zendado. Rolandinus in Chron. lib. 4. cap. 9 :
Tunc accessit unus de popularibus Paduæ..... ad Cendatum pendens de sublimi antenna carrocii, et capiens ipsum Cendatum, seu vexillum ambabus manibus reverenter dedit in manibus D. Imperatoris.
Adde lib. 1. cap. 13. Concilium I. Salisburg. :
In pileis suffuraturas non habeant, nisi forte de nigro Centato, vel panno.
Ubi legendum Cendato. Adde Ughellum tom. 7. pag. 1275. ubi perperam editum de rendato, pro de Cendato. Occurrit etiam in Charta Petri Episc. Paris. ann. 1218. apud Sammarthanos, apud Mabillonium tom. 3. Analect. in Actis Episcoporum Cenoman. et in Actis SS. Benedict. sæc. 4. part. 1. pag. 116. ex Vita S. Angilberti Abbatis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Celdal. Computus anni 1202. apud Dom. Brussel Tract. Gall. de Feodis tom. 2. ad calcem pag. clvi. col. 2 :
Pro una furura de Celdal, ad robam viridem... xl. s.
Ibid. pag. clvii. col. 1 :
Pro roba de viridi forato de Celdal octo dies ante Magdalenam lx. s.
In eod. Computo legitur bis Cendallum.
Cendetum, in Concilio Senonensi ann. 1346. can. 2.
Cindatum et Cindatus, aut Cindadus, in Chronico Fontanell. cap. 16 :
Casulas 5. Cindalos 12. coloris diversi.
Infra :
Casulas item ex Cindato Indici coloris.
Ibidem :
Casulas, planetas, ac Cindados diversos 30. quorum colores oneri videtur describere.
Chronicon Siciliæ apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 89 :
Forma militaris apparatus est cum spalleriis de Cindato et manto de Cindato.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cindalum. Testam. Garini Goujons ann. 1314 :
Unum supertunicale forratum de Cindalo.
Inventar. Ecclesiæ Noviom. ann. 1419. ex Archivis ejusdem :
Item una Cappa duplicata de Cindalo rubeo. Item una casula duplicata de Cindalo rubeo optimo.
Sendalum, In Concilio Londinensi ann. 1342. can. 2. Gaufridus Vosiensis part. 2. cap. 20 :
Corpus aromatibus vero condientes, involutum linteo candido, deinde corio forti super pallio, quod vocatur Sendal, viridis coloris, Cenomanis detulerunt.
Zendardum, pro Zendaldum, aut Cendaldum, in Concilio Budensi cap. 3. Vide in Premidiones.