« »
 
[]« Chamepeuce » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 284c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHAMEPEUCE
CHAMEPEUCE, Herbæ genus, a Græco χαμαιπίτυς. Plinio lib. 14. Chamæpityos. Medicina Salern. pag. 228. edit. 1622 :
Pessima habenda est cerevisia, quæ conficitur ex rebus inebriantibus, nimirum ex lodio, vel Chamepeuce. Ea enim adeo efficitur valida et halituosa, ut parum absit, quin bibentes paulo immoderantius ad insaniam redigantur.
P. Carpentier, 1766.
Chamæpeuce, Gall. Ivette vel Chamæpytis.