« »
 
[]« Chamo » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 284c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHAMO
CHAMO, Chamonagium, f. Ager exilis et incultus, idem quod supra Calma 1. Charta ann. 1377. in Reg. 112. Chartoph. reg. ch. 212 :
Item parvum pratum cum Chamonagio in circuitu dictæ terræ existente... Item quendam Chamonem, situm desuper dictum sauzaium, qui continet circa unam boisselletam terræ... Item unum Chamonem, qui est de domanio, vocato Gallice le Chamon de prelaites.