« »
 
[]« Charmen » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 290a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHARMEN
CHARMEN, Charmenus, Carpinus, a Gall. Charme ; nostri vicissim a Lat. Carpinus, Charpe dixerunt. Lit. remiss. ann. 1481. in Reg. 207. Chartoph. reg. ch. 245 :
Les supplians sioient de leur bois, c'est assavoir des Charpes, autrement appellez charmes, etc.
Libert. villæ de Mailliaco ann. 1229. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 718. art. 34 :
Constituimus eciam et concessimus, ut homines prædicti usum suum habeant in dicto bosco ad tremulum et Charmen et aceram.
Charta Thomæ comit. Pertic. ann. 1217. in Reg. forest. comitat. Alencon. Pertic. etc. ex Cam. Comput. Paris. fol. 50. r°. :
Confirmamus quod prior et monachi (de Bellismo) in prædicta foresta nostra percipiant pacifice et quiete..., omne genus mortui nemoris, præter Charmenum, et tremblium, et fraxinum.
Vide Charmus.