« »
 
[]« Cibanum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 323a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIBANUM
CIBANUM, f. pro Turbanum, Pileus Turcicus, Gall. Turban. Radulphus Coggeshale in Chronico terræ S. Apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 563 :
Capta autem civitate talem Christianis dedit libertatem, ut quicumque in terra marique cum suis vellet abscedere, abscederet, qui autem sub præsidium ejus remanere, tuti et securi remanerent ; qui vero Filium Dei et crucem victoriæ ejus, diabolo instigante, pro dolor ! polluto ore negare, Cibanum sericum et sarbuissinum auro ornatum, equum et arma, amputato pelliculo membri verendi, ab ipso Saladino acciperet.