« »
 
[]« 1 cicinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 325c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CICINUS1
1. CICINUS. Codex Legis Salicæ Carolino ævo conscriptus, qui Guelferbyti asservatur, Eccardo teste in notis ad legem Salicam tit. 7. art. 8 :
Si quis gallum, aut gallinam aut Cicinum vel gruam domesticam furaverit.
Hinc eruditus Adnotator pro eo quod est in textu :
Si quis gruem aut cygnum furaverit domesticum,
mallet legere :
Si quis gruem aut circonium furaverit domesticwm.
Legi posse Cicinum indicat Papias MS. Bituric. ubi habetur : Cicinus, Olor, id est, cignus. Vide Cicones.