« »
 
[]« Citula » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 345c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CITULA
CITULA, Piscis genus. Tract. de Piscibus cap. 99. ex Cod. reg. 6838. C. :
Piscis, qui Plinio faber et zeus dicitur, Romæ Citula et piscis sancti Petri cognominatur. Ferunt hunc piscem fuisse, quem, jubente Christo, divus Petrus ceperit, ut in ejus ore numisma pro tributo reperiret ; unde digitorum impressorum vestigia in medio corpore relicta fuerunt. Græci hodie χριστόφορον nominant, aiuntque S. Christophorum, dum Christum humeris gestans mare trajiceret, piscem hunc apprehendisse, et impressa digitorum vestigia reliquisse. Idem forte piscis, quem Galli doream vocant ab aureo laterum colore, nostri et Hispani, Galli Baionenses jau, id est, gallum, a dorsi pinnis surrectis veluti gallorum gallinaceorum cristis, Massilienses truie, quia dum capitur suum more grunnit, in Lerino insula et Antipoli rode vocatur, id est, rota, quia rotæ modo rotundus fere sit.