« »
 
[]« Claca » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 347c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLACA
CLACA, a vet. Gallico, Claque, Palmæ percussio, alapa. Charta ann. 1333. in Chartul. 21. Corb. :
Ledit Jacque avoit mis main à Andrieu Postel... sus qu'il en temps passé avoit donné une Claque à [] une certaine personne à Monchy.
Lit. remiss. ann. 1357. in Reg. 85. Chartoph. reg. ch. 137 :
Dictus Ansellus quandam buffam seu alapam manualem, quæ in illis partibus (Silvanecti) dicitur Claca, dicto Johanni in capite seu vultu dedit.