◊ Per Clamam intelligo pecuniam Dalphino debitam ratione Litterarum Clamæ seu clamoris, quas creditores a Judicibus impetrabant, ut debitores suos possent ad solvendum æs alienum adigere ; litteræ enim illæ nulli erant usui, quin prius Dalphino tribueretur certa pecuniæ summa, quam Clamam appellabant, Gall. Clain vel Reclain. Hoc tributi genus utpote subditis onerosum sustulit Humbert. II. Statuto ann. 1349. relato tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 586. Clamæ duplicis erant generis in Dalphinatu, Majores scilicet et Minutæ, de quarum receptione rationem reddit Giletus Coperius in Computo ann. 1318. pro Veheria de Romanis, Hist. Dalphin. tom. 1. pag. 143 :

Item de majoribus Clamis ad partem Domini lxxi. s. Item de minoribus Clamis ad partem Domini, etc.

Quænam dictæ fuerint majores Clamæ, quænamve minores nulla nos docent historiæ Dalphinatus instrumenta, sed ex Camera Computorum Parisiensi pro domaniis in computo reddituum Castellaniæ Tossiacensis supremi Dumbarum Principatus ann. 1508. et 1509. discimus, minores Clamas a Burgensibus, majores a Foraneis, qui extra urbes habitabant, fuisse exsolutas. Clamæ Burgensium erant unius sol. et 6. den. Viennensium, Forensium vero 4. sol. Vienn. Ex illis Castellanus Tossiacensis 6. denarios percipiebat ; ex his autem 1. sol. et 6. den. Reliquum pertinebat ad Dominum.

◊ Jam vero hujusmodi præstatio ideo Clama dicta est, quod a creditoribus Clamam in debitores suos facientibus deberetur. Primum enim Clama dicebatur actio qua quis rem suam repetebat. Hist. Dalphin. tom. 1. pag. 29. col. 1. in Libertatibus hominum S. Georgii de Esperanchia per Comitem Sabaudiæ ann. 1291 :

Item de singulis clamoribus, si causa, pro qua fit Clama, major sit trium solidorum et sex denariorum ; is qui in culpa fuerit, debet pro banno tres solidos et sex denarios, et si causa minor sit trium solidorum et sex denar. debet pro banno duodecim denarios Viennenses.

Vide Clameum.

◊ Sed et Bannum ipsum seu mulcta judiciaria ei qui in culpa erat imposita, a Masuerio tit. 6. appellatur Clama. In antiqua Consuetud. Bituric. tit. 2. art. 21. 22. Le Clain, Clama, est Emenda ab eo debita, qui sua confessione cadit in judicio ante contentionem, Avant contestation en cause, ut v. g. cum debitor in judicium vocatus debitum agnoscit suum sine litigatione, eique mulcta imponitur, quod præstituto tempore illud non exsolverit. Hæc mulcta Clama dicitur atque distinguitur ab emenda quæ imponitur reo post constitutam litem, Aprés contestation en cause, ut fit cum debitor debitum negans propositisque negationis suæ rationibus, cogitur tandem a judicibus sese agnoscere debitorem et ad exsolvendum adigitur : quod in Consuetudine Bituric. tit. 2. art. 24. et in Magdunensi ad Eburam tit. 1. vocatur Ni atteint et verifié.

◊ Charta ann. 1422. inter Instr. tom. 12. Gall. Christ. col. 441 :

Baillivus pro se habeat omnes parvas Clamas fiendas in manibus suis ; item de aliis Clamis, bannis et frelberiis usque ad sexaginta solidos inclusive..... baillivus tertiam partem percipiat.... Sed si in dictis Clamis, bannis et frelberiis, ratione criminum, maleficiorum et excessuum, devolvantur et confiscentur bona immobilia, etc.