« »
 
[]« Clamare quietum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 350a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLAMARE5
CLAMARE Quietum, Liberum et immunem declarare. Chartular. S. Vandregesili tom. 1. pag. 123. in Instrum. anni 1222 :
Et ego insuper prædicta Esamirande Quietam Clamavi prænominatis Monachis medietatem unius quarterii molendini, quam clamabam in molendino de Martinet.
Ibidem tom. 2. pag. 1317. ex Instrum. anni 1228 :
Ego Robertus de Hotot... remisi et omnino Quietas Clamavi Abbati et Conventui S. Vandreg. quatuor acras terræ sitas in coutura de Heulepuis, quas de jure ex dono Willel. Recuchon Militis dicebant sibi pertinere, habendas absque reclamatione mei et hæredum meorum in puram et perpetuam eleemosynam.
Rymer. tom. 12. pag. 41. col. 2 :
De eadem summa... Quiettos Clamamus, et in perpetuum exoneramus per præsentes.
Lobinellus tom. 2. Hist. Britan. pag. 222 :
Tandem vero prædictus Hamo omnes suas calumnias domno Abbati Willelmo gratanter Clamavit Quietas ;
id est, declaravit se desistere calumniis seu actionibus, quibus res in Instrumento memoratas ab Abbate repetebat[]  :
Il a déclaré qu'il se desistoit du procès intenté.
Passim occurrit.