CLANGORIUM, Campanarium, campanile, turris Ecclesiæ, ubi clangunt tubæ Ecclesiasticæ : sic enim campanas vocant Walafridus Strabo et Honorius Augustod. Regula S. Pachomii cap. 9 :

Quando ad Collectam Clangor tubæ increpuerit per diem, etc.

Baldricus Noviom. lib. 1. cap. 74 :

Qui resticulis nixus, quas desuper trabibus Clangorii artificiose innexuit, sparso latice ignem extinguebat.

Infra :

Furiosus quidam ex Clericis in Clangorio sedens, in medio sagittam contorserat.

Chronic. Fontanellense cap. 7 :

Et ecce fulmen per aera devolutum cum fragore horribili impegit Fontinellensis Ecclesiæ in Clangorium cujus tantum crucem violenter, ac si gladio truncatam ad terram dejecit. Clangor signorum,

apud Ordericum Vitalem lib. 8. pag. 684. et in Vita S. Guillelmi Gellonensis cap. 33. Edit. Mabillonii. Concilium Lemovicense ann. 1031. Sess. 2 :

Cessantibus metallinis Clangoribus.

Vide Erotianum in Lexico Hippocrat. in Κλαγγώδης, etc. et supra Clanga.