« »
 
[]« Clapa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 352c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLAPA
CLAPA. Charta ann. 1258. apud Petrum Mariam Campum in Regesto part. 2. Histor. Eccles. Placent. num. 98 :
Et posuimus terminum unum lapidem signatum signo Crucis supra et infra, locatum supra Clapam vivam eodem signo crucis signatam.
Occurrit rursum infra. Utrobique [] forsitan melius legeretur Placa, a Græco πλάξ, Gall. Plaque, Lamina.
P. Carpentier, 1766.
Acervus, congeries lapidum, Provinc. Clapié de peyre. Lit. remiss. ann. 1464. in Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 534 :
Eumdem fecit cadere super unum Clapas lapidum extra curtem.
Stat. Placent. lib. 4. fol. 40. v° :
Omnes habentes boras juxta stratas publicas civitatis Placentiæ, teneantur in ea parte, in qua occupaverint seu occupant de via publica, occasione hostiorum et fenestrarum ipsius boræ, ponere inter ipsam boram vel fenestras et stratam et tenere unam magnam Clapam, vel assidem ita largam et longam, quæ corripiat tantum quantum protendit extra murum.
Suecis Klapper sunt lapides minuti et rotundi. Island. Klaupp scopulum denotat. Vide Ihrii Glossar. Suio-Gothic. voce Klapper.