CLERUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Clerus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 371a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLERUS

CLERUS, Ordo Clericorum, quandoque etiam Monachorum, ut in posteriori exemplo. Anastasius in S. Hormisda PP. :

Hic composuit Clerum, et psalmis erudivit.

Chronicon. Fontanell. apud Acherium tom. 3. Spicil. pag. 234 :

Clerum nobilissime auxit, ac regulari ordine secundum egregii Patris Benedicti normam ut vitam degerent, multipliciter decertavit.

L. Favre, 1883–1887.

◊

Factum est hoc in communi audientia Cleri, baronum et burgensium, et apud Hernies. (Carta commun. d'Ergnies, an. 1207. mus. arch. dep. p. 108).

Clerus, pro Clericus. Anastasius in S. Victore PP. :

Hic fecit sequentes (f. frequentes) Cleros, i.

Clericos. Domnizo lib. 1. de Vita Mathildis cap. 16 :

Ecclesiæ Christi vendebatur maledictis
Presbyteris, Cleris, quod erat confusio plebis.

Cap. 17 :

Usus cum Cleris non ni tantum duodenis.

Vide Chartam Amati Archiep. Salernitani apud Ughellum tom. 7. pag. 506. d. et Chrodegangum Episc. Metensem in Regula Canonicor. cap. 63.

Cleri, libri novi et veteris Testamenti, Papiæ.