CLIOTHEDRUM, Cleothedrum, Sella plicatilis, seu plectilis, uti vocatur a Gregorio M. lib. 10. Epist. 23. quæ claudi potest. Vocabulum ex Græco ϰλείω, Claudo, et ἕδρα, Sella, male compactum et concinnatum. Felicius D. Falconet a ὀϰλαδίας δίφρος, qui dicitur Pausaniæ Δαιδάλου ποίημα in Atticis. Glossæ MSS. : Exedra, vel Cliothedrum, sedes Episcopalis. Papias : Cleothedrum in quo plumæ sternuntur sessoris. Panegyricus Berengarii Imp. :

.... Postquam conscenderat omnem

Adscensum, aureolo Præsul surgens Cliothedro,

Oscula figit ovans, dextramque receptat amicam.

Ad quem locum Glossa quæ in MS. adscribitur : Cliothedrum, Græce dicitur sella plectilis, quæ vulgo Valdestolum vocatur. Fulco Carnot. lib. 3. Histor. Hierosol. cap. 61 :

Confidente autem Boamundo super Cliothedrum suum Principe effecto, diploideque decentissima vestito, etc.

Historia Episcopor. Autisiod. cap. 45 :

Cliothedrum optimum auro argentoque constructum.

Occurrit præterea in Notis Tyronis pag. 164. Ex his emendanda Historia Translationis S. Sebastiani n. 26 :

Ut Cliothetro sedebat, violentia somni subito deprimitur,

et Acta SS. Junii tom. 2. pag. 304. C. de B. Bardone Archiep. :

Sed dedit videlicet Kliotetram regio decore præparatam.

Alias, ut observat Editor, Cliothedmus. Ubique legendum Cliothedrum, ut apud Fridegodum in Vita S. Wilfridi cap. 4 :

Sedis Apostolicæ viso primum Cliothedro.