CLOACA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Cloaca » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 375a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLOACA

CLOACA, Latrina, in Chronico Montis-Sereni ann. 1183 :

Hi duo in Cloaca, quæ erat in extrema parte domus (quæ deciderat) mersi sunt.

Sepulcrum, in Vita S. Turiavi tom. 3. SS. Julii pag. 618 :

Devotis precibus de morte ad vitam revocavit puellam jam alienis ad Cloacam gressibus properantem.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Cloacaria et immunda loca, in Vita B. Caroli Comitis Flandriæ tom. 1. SS. Martii pag. 207.

Cloacarius, Qui latrinarum Monasterii curam habet, vel ut est in Mamotrecto ad Legendam S. Hyppolyti, Qui purgat cloacas. Vita Godefridi Comitis Campebergensis cap. 37 :

Sed minimum est hoc humilitatis indicium, quod aliquando etiam ad confutandam superbiam nostram silere non possum, se Cloacarium domus nostræ humillima seu extrema servitute dejectus exhibuit.

Glossar. Gall. Lat. ex Cod. reg. 7684 : Cloacarius, cureurs de chiouerez. Aliud Lat. Gall. ex Cod. 7692 :

Cloacarius, fesour de privée.

Alias

Cloacarius, Δεσμοφύλαξ, in Glossis MSS. Carceris custos, sed pæsertim carceris istius partis, quam Bassefosse, nostri dicunt.

Cloacare, Μιολύνειν, in Gloss. MSS. apud Vossium. : commaculari quippe et conspurcari dicuntur qui in cloacas labuntur. Festo Cloacare est inquinare.