« Coadjutor » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 381a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COADJUTOR
COADJUTOR dictus qui Episcopo etiamnum vivente, ad ejus Ecclesiam promovetur Episcopus,
illius futurus successor, ut munia Episcopalia obeat, propter alterius Episcopi
infirmitatem corporis, vel ægritudinem, aut causas alias : cujus moris antiquissimi
exempla congesserunt Petrus Marca lib. 6. de Concord. Sacerd. et Imper. cap. 8. num. 10.
11. Altaserra lib. 1. Dissertat. Juris Canonici cap. 2. 3. et seqq. et alii. Vide Albertum
Stadensem ann. 887. 908. et infra in
Episcopi
vacantes.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Coadjutores Canonicorum per Apostolicam Sedem approbati.... in funerali pompa sepulturæ et exequiis, simili cum honore et complemento atque veri Canonici Præbendati, deducantur ad sepulturam, in Epitome Constitutionum Ecclesiæ Valent. tom. 4. Concil. Hisp. pag. 198. Occurrit etiam in Synodo Oriolana ann. 1600. ejusdem tom. pag. 732. col. 2.
P. , 1766.
Coadjutores, Qui apud Jesuitas dividuntur in Spirituales et Temporales, iidem
qui alibi Fratres Laici vel Conversi appellantur, laicis scilicet exercitiis
et monachorum obsequiis addicti. Vide eorumd. Regul. et Stat. Antuerp. edit. ann. 1702. et
Ribad. de S. Ignat. lib. 3. cap. 21. Coadjuteur vero dicitur is, qui cum altero jus
ad rem aliquam habet, in Charta ann. 1292. ex Tabul. S. Joan. Laudun. : Avons especiaument establi, oblegiés toutes nos possessions..... audit Wiart ou à ces coadjuteurs, en tel maniere que se nous defailliens ou paiement de la dite rente, etc.
L. , 1840–1850.
Coadjutores, Consacramentales. Leg. Norman. cap. 19. § 4. ap. Ludew. Rel. Manuscr. tom. 7.
pag. 300 : Post hoc a juramento debet surgere et Coadjutores ad juramentum accedere, nec tracti nec vocati, etc.