« »
 
[]« 2 cocula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 386b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COCULA2
2. COCULA, Ligna arida, vel vasa ærea. Gloss. Isidori : qui hæc hausit a Festo. Hunc vide et ad eumdem annotata Scaligeri et Dacerii. Varro apud Nonium 12. 52 : Cocula, quæ coquebat panem primum sub cinere, postea sub forno.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cocula Marina, Concha, Gall. Coquille de mer. Murator. tom. 2. Scriptor. Ital. pag. 182. col. 1. in Agnelli Libro Pontif. :
Et fecit exinde amulam auream adhibens plus aurum in similitudinem Coculæ marinæ, et est ad utilitatem chrismæ.