![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/C/386c.jpg)
« Coczumber » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 386c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COCZUMBERCOCZUMBER, Cozumber, Cotzumber, Pretiosum suffimenti genus. Epist. 148. Bonifacii
Archiepisc. Mogunt.
Direximus cinamomum uncias 4. costum uncias 4. piper lib. 2. Cozumbrem lib. 1. etc.Epistola 149 :
Transmisimus ... aliquantum Coczumbri, quod incensum Domino offeratis temporibus Matutinis et Vespertinis, sive dum Missarum solennia celebratis, miri odoris atque fragrantiæ.Baronius in his locis habet Cotzumber ann. 742. 745. Serrarius putat vocem effictam a voce Cocha, quæ Arabibus suffimentum est, et zumbri, cortex odoratus.
P. , 1766.
◊ Nullum est Zumbri
quod notum sit, teste D. Falconet ; est Zerumbet, zurumbet, zaruban,
zeruban, species zedoariæ, quæ rotunda est radix aromatica.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cozamber. Odo de varia fortuna Ernesti Ducis Bavariæ apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 354 : Hic pigmentorum species Arabumque labores,Cozambrum rarumque laser, etc.
