« 1 cœlum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 387c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COELUM1
1. CŒLUM, Concameratio, ex Anglico Seeling, quod idem sonat. Itali etiam Cielo di
Camera, laquearium vel lacunar vocant. Gervasius Dorobern. de Combustione et
reparat. Dorobern. Ecclesiæ :
Deinde tigni grossiores cum ligaturis suis ... succenduntur. Cœlum inferius egregie depictum, superius vero tabulæ plumbeæ ignem interius ascensum celaverunt.Thomas Stub. in Pontificibus Eborac :
Totamque Ecclesiam a Presbyteris usque ad turrim,... superius opere pictorio, quod Cœlum vocant, auro multiformiter intermixto mirabili arte construxit.In prima Glossarii editione ubique scriptum est Cælum.
P. , 1766.
◊ Gall. Voute. Cerem.
vet. eccl. Carnot. ad diem Pentecost. : Interim(dum cantatur sequentia)de Cœlo ecclesiæ dimittantur flores arborum in chorum.