« »
 
[]« Coesse » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 390c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COESSE
COESSE, Simul esse, apud S. Bernardum Epist. 118. et Petrum Blesens. Epist. 134. et Serm. 47. Occurrit præterea in Miracul. S, Marculfi n. 16.
P. Carpentier, 1766.
Hinc, ut opinor, vox Gallica, Cesme, pro Comitatus, vulgo Suite, apud Phil. Mouskes :
Droit à l'entor de mi-quaresme,
Si com l'estor al voir aesme,
Revint cis empereres mesme
Bauduins de Rome, et sa Cesme.
Coessentes, Sodales, Compagnons. Papias : Coessentes, socii. Ordericus Vitalis lib. 3. pag. 477 :
Tam manu quam consilio in bellico discrimine præclarus inter Coessentes suos multoties probatus est.
Utitur passim, pag. 544. 552. 586. 600. 664. 668. 759. 861. etc. ut et Vita S. Ephremi apud Bolland. n. 3. Hugo Flaviniacensis in Chron. pag. 256. etc.
Coessentia. Passio S. Vitalis Martyris num. 6 :
Gaude et lætare felix Ravenna,... quæ beati Vitalis sepulchrali meruisti Coessentia insigniri.
Occurrit præterea in Miraculis S. Marculfi n. 16.