« »
 
[]« Coinquilinus » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 396c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COINQUILINUS
COINQUILINUS. Qui simul locum aliquem incolit. Not. Tir. p. 21. Inquilinus, coinquilinus.