« 2 collare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 401c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLLARE2
2. COLLARE, E portu solvere, proficisci. Statuta Massil. lib. 4. cap. 18. § 2 :
Quælibet navis quæ onerabit peregrinos in Massilia, vel domini earum satisfaciant marinariis de suo loquerio in hac terra antequam Collet de insulis Massiliæ.
P. , 1766.
◊ Vela dare, vox Italica.
Pact. inter Salad. et Pisan. ann. 1174. apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad Hist.
Sicul. Bonincont. part. 1. pag. 197 : Quando veniunt in tempore Collandi, non debent retinere nec velas, nec timones, etc.Vide supra Cola 7.