« »
 
[]« Color » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 416a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLOR
COLOR, pro Prætextus, Gallis etiam, Couleur.Colorare, pro Prætexere, non semel in Cod. Th. et Justin.
Color, apud Leguleios Anglos, est ficta materia, qua reus vel tenens utitur in suis exceptionibus. Vide Rastallum in Exposit. vocum Leg. Anglic.
Colore Officii, apud eosdem : quæ verba, ait idem Rastallus, semper accipiuntur in malam partem, denotantque rem aliquam perperam a judice perpetratam sub officii sui prætextu, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Color Indicus, Cæruleus purpureo mixtus, Indicus dictus, quod veniat ex India. Vita S. Ansegisi Abb. tom. 5. SS. Julii pag. 95 :
Casulas item ex cindato Indici Coloris tres, item rubei sive sanguinei coloris ex cindato unum.
Vide Isid. Orig. lib. 19. cap. 17. et Diction. Universale Trevoltii editum ad vocem Indigo, Planta ex qua elicitur et conficitur Color Indicus.
P. Carpentier, 1766.
Color Altus, nostris Couleur haute, Splendidus, fulgens, cui opponitur Color bassus, subobscurus, Gall. Foncé. Charta ann. 1353. in Reg. 82. Chartoph. reg. ch. 306 :
Presbyteri dicti hospitalis (deferant) caputia cum cornetis honestis et quæ sint de panno honesti et bassi Coloris : simplices vero tunicas habeant et deferant consimilis coloris ; ita quod nulla præmissorum sint de panno alti Coloris, ut pote Coloris persici, vel celestis, viridis, rubei, crocei seu citrini.
P. Carpentier, 1766.
Color Asuris, sive sereni cæli, Cæruleus, in Lit. Caroli VI. ann. 1386. ex Reg. 135. Chartoph. reg. ch. 91. Vide supra Asur.
P. Carpentier, 1766.
Color Medius, Fuscus, subniger, Gall. Brun. Mirac. S. Jacobi major. tom. 6. Jul. pag. 55. col. 2 :
Videbatur autem mihi beatus Jacobus juvenis, et venusti aspectus, macilentus, medii Coloris, qui vulgo brunus dicitur.
Colorarius. Εὐχρώμων, in Gloss. Græc. Lat. Vide supra Chromatarius.
Colorator. Gloss. Lat. Græc. Colorator, στιλϐώτης. Colorator, Ἰνδιϰοπλεύστης. Leg. Ἰνδιϰοπλάστης. Id est, Pictor parietum, qui colores tectoriis inducebat. Inter hos colores præcipuus erat Indicus ; hinc dicti Græcis Ἰνδιϰοπλάσται, Latinis recentioribus Coloratores. Vide Hofmannum in Lexico, et Salmasium in Notis ad Flav. Vopiscum in Firmo cap. 3.
P. Carpentier, 1766.
◊ Vide Salmas. ad Hist. Aug. pag. 451. ad Solin. cap. 53. et ad Plin. Duplicem præterea ejusdem vocis notionem prodit Ant. Fr. Gori in Monum. sive Columbar. libert. et servor. Liviæ pag. 128. et 129. ad hanc inscript. :
Anteros Liviæ Colorator.
Eo quippe nomine appellatur fucator et quoddam medicorum genus, quod scilicet in hominum et feminarum corpora colorem, vires, florem, venustatem, sanitatemque quibusdam unctionibus inducerent et servarent. Vide supra Aliptæ.
Coloratus. στιλϐεος, in Gloss. Lat. Gr. Est etiam pudore suffusus, pudibundus. Rathbertus de Casib. S. Galli cap. 11. pag. 89 :
At juvenis voce magistri Coloratus, etc.
Titulus patrimonialis successionis Coloratus
, in Gestis Manfredi et Conradi Regum, apud Murator. tom. 8. col. 607. Gall. Titre Coloré, Apparens nec satis constans.
Colorati Solidi. Vide Prætextati.
Coloratura, χροισμός, in Gloss. Græc. Lat.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Colorate, Servientissime. Papias MS.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Colorista, Infector, tinctor, Gall. Teinturier, Germanice Færber, Polonice Falbiers. Miracula B. Stanislai Canonici Regul. tom. 1. SS. Maii pag. 787 :
Dorothea uxor Nicolai Coloristæ, alias Falbiers, de Cracovia, etc.
Colora, Macula. Onomasticon ad calcem tomi 1. SS. Aprilis.
Colores, pro ipsis Factionibus Circensibus, quæ suis Coloribus distinguebantur, Veneta, Prasina, Russea, et Alba, apud Senatorem, lib. 1. Epist. 20. 32. lib. 3. Epist. 51. Vide Bulengerum lib. de Circo Rom. cap. 48. []
Coloreus, Coloreæ vestes, Vario colore tinctæ, modo hoc, modo illo, apud Vopiscum in Aureliano cap. 46 :
Idem concessit, ut blatteas matronæ tunicas haberent, cum antea Coloreas habuissent, et ut multum oxypæderetinas.
In quem locum Hofmannus recte : Non sunt vario colore tinctæ modo hoc, modo illo, sed quæ variorum sunt colorum, et plures colores intextos habent. Nos dicimus, de couleur. Secundum Hofmanni correctionem diceremus, de plusieurs couleurs.
Colorus, Coloratus. Gerardus Abb. Sylvæ Major. in Vita S. Adalardi cap. 8 :
Erat tamen decoris gratia venustus, discreta macie, satis Colorus.
© École des chartes.