COLURNUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Colurnus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 419b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLURNUS

COLURNUS, ex Corylo arbore. Glossæ Græco-Lat. : Κρανέα, δένδρον, Colurnum, Cornus. Λεπτοϰάρυον, Avellanum, corylum. Λεπτοϰαρύινον, ἢ ϰράνινον, Colurnum. Papias : Colurnus de corylo, sicut Quernus de quercu. Vox Latinis nota.

Colurna vasa

, apud Metellum in Quirinalibus pag. 153.

Colurna virga

, apud Hericum Monach. de Miraculis S. Germani Autisiodor. cap. 7. Fridegodus in Vita sancti Wilfridi cap. 15 :

Theosopho spirans animo cognata synergus
Oppida diffuso H Ripis amplificare Colurno.

Ebrardus Betuniensis in Græcismo cap. 25 :

Populnus, quernus, ficulnus, tolle Colurnus, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Colurna virgulta, seu virgæ e corylo inter sacras supplicationes deferebantur Mediolani in ecclesia Ambrosiana, ut testatur Ordo ejusd. eccl. antiquissimus apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col. 842 :

Et semper portat primicerius tabulas et Colurna virgulta intus cum foliis.

Rursum idem legitur in alio Ord. ann. circ. 1130. ibid. col. 899. Monet præterea D. Falconet male Cornum in Glossis hic laudatis confundi cum Corylo ; unde perperam ἤ ϰράνινον etiam dicitur.