2. COMMEATUS, Scriptoribus Christianis, est vitæ prorogatio, seu facultas vitam producendi a deo impetrata. Passio SS. Perpetuæ et Felicitatis :

Domina soror, jam in magna dignatione es, tanta ut postulem visionem, et ostendatur tibi, an passio sit, an Commeatus.

Apud Palladium in Lausiacis cap. 86. Melania Evagrio letaliter ægrotanti impetrat a Deo ϰαιρὸν ϰομιάτου, ϰαὶ προθεσμίαν ζωῆς, vitæ prorogationem. Paulinus in Vita S. Ambrosii, Stiliconem et Magnates ad Ambrosium ægrotantem misisse scribit, qui

persuaderent illi, ut sibi vivendi peteret a Domino Commeatum

. Marius Mercator l. Subnotat. cap. 7. ed. Baluz. pag. 20. :

Si autem Deus vitæ Commeatum dederit, et ad retractandos hos optimos libros tuos :... tempus indulserit, etc.

Paulinus Nolanus Ep. 16. nunc 20. ad Dalphinum n. 2. :

Denique si dominus Commeatum donaverit, ut ad eum usitato solenniter nobis tempore recurramus, etc.

Idem Epist. 50. novæ edit. ad S. Augustinum num. 14 :

Præstante mihi ac tibi Commeatum dierum Christo.

Et Ep. 13. ad Pammachium num. 8 :

Quia spirantis adhuc filii Commeatum poterat impetrare.

S. Fulgentius Epist. 1. de Conjugali debito :

Sic sum repentina corporis ægritudine correptus, ut febrium violenta nimietas Commeatum mihi vitæ præsentis auferret, nisi verus animarum corporumque medicus... dignaretur medicinæ suæ largiri subsidium.