« »
 
[]« Commembris » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 441a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMEMBRIS
COMMEMBRIS, Ejusdem corporis membrum. Guibertus lib. 2. de Pignerib. Sanctorum cap. 3. § 1 :
Si enim a quolibet digne percipitur (Christus in Eucharistia) quid aliud quam summo illi Capiti cohærentem, per sui ipsius quam suscipit carnem, illico Commembris efficitur.
In Epistola Nuncupatoria ad eosdem libros idem Guibertus habet :
Christus in cœlo suos sibi Commembres unit.
Vita S. Columbæ Abbat. tom. 2. SS. Junii pag. 225 :
Quia Dominus Austrum nunc in Aquilonarem convertet flatum, nostros de periculis Commembres retrahentem.