« »
 
[]« Commensalis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 447a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMENSALIS
COMMENSALIS, ὀμοτράπεζος, σύσσιτος, Conviva, convictor, qui ex Principis aut alterius familia et mensa est. Charta ann. 1172. apud Perardum in Burgundicis :
Accipiant de expensa Curiæ, tanquam Commensales Ducis in perpetuum duos solidos pro pane, 4. sextarios vini, etc.
Charta Caroli IV. Imp. pro Galterio de la Rocha Papiensi ann. 1380 :
Te in judicem, officialem, seu Auditorem causarum Imperialis Palatii nostri, et Consiliarium, familiarem nostrum, domesticum et Commensalem constituimus.
Index MS. Beneficiorum Eccles. Constantiensis fol. 40. v°. :
Rector jacet in quadam camera Prioratus, et est Commensalis[] Prioris et Conventus.
Occurrit in Prosa SS. Sacramenti et alibi non semel. Vox nostris notissima, qui hac appellatione domus regiæ officiales donant. Vide Conviva.
P. Carpentier, 1766.
Commensalis Assiduus, in Bulla Innoc. VIII. PP. ann. 1484. ex Contin. magn. Bullar. Rom. pag. 292. col. 2. Comensales continuos, in Privil. capit. de Roman. ann. 1348. tom. 3. Ordinat. reg. Franc. pag. 282. art. 1.