« »
 
[]« Compostum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 471a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMPOSTUM
COMPOSTUM, Fimus, quo impinguatur terra. Anglis Compost. Charta Henrici Regis Angl. apud Matth. Paris ann. 1258 :
Insuper et manerium de Kingsburg cum omnibus pertinentiis suis, et cum 5. hominibus in villa de Westwike, cum Composto Curiæ S. Albani, ad prædictum manerium meliorandum.
Alium locum vide in Benium. Vide mox Compostus.
Compostare, Fimo terram impinguare. Charta Thomæ D. de Moubray tom. 2. Monastici Anglic. pag. 243 :
Item concessi eis... dictas terras excolendas et Compostandas, sive per carectam, sive per ovile, et ad dictas terras seminandas, et blada sua metenda, colligenda et carianda.
Kennettus in Glossario ad calcem Antiquit. Ambrosden.
Inter Hokeday et diem S. Martini bene possunt ibidem ducentæ quadraginta muttones sustentari ad opus Domini ad terram suam Compostandam.
Vide Fletam lib. 2. cap. 73. § 5. Idem forte sonat Componere, in Capitul. de Villis cap. 37 :
Ut campos et culturas nostras bene Componant, et prata nostra ad tempus custodiant.
Nam a Componere facta vox Compostum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Compostura. Chartularium S. Vandregesili tom. 1. pag. 395 :
Terra antedicta non debet jacere nisi per Composturam.