« »
 
[]« Concordatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 482b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONCORDATUS
CONCORDATUS, Compositus, de quo conventum est, Gall. Accordé. Transactum, compositum et Concordatum, in Charta ann. 1463.