CONCREDERE Se, dicebatur ille qui judici vel parti se tradebat, et delictum illius arbitrio, compositione expiabat. Capitula Caroli C. tit. 16. §. 3. De Carisiac. ann. 856. :

Quia si se Concrediderit et humiliaverit, et emendare voluerit, etc.

Flodoardus lib. 3. Hist. Remens. pag. 558. edit. Colvener. :

Quod placitum eidem Presbytero denuntietur ad 30. dies, ut ita præparatus veniat, quo se vel Canonice purificet, vel Concredat.

Definitio Concilii Duziacensis II. de Duda Monacha cap. 4 :

Et si ipse Presbyter se Concrediderit, facilior ei erit pœnitentia : sin autem in pertinacia sua perstiterit, etc.

Præceptum Ludovici Regis ann. 870. de rebus Herici Prumiensi monasterio concessis apud Marten. tom. 1. Collect. Ampliss. col. 191 :

Ille vero nulla ratione eas sibi usurpare potuit ad possidendum, sed Concredidit sibi de illis, quod eas injuste voluisset, et reddidit tunc eas illis Fratribus in præsentiam nostram.