CONDATE, vox Gallica vetus vel certe in Gallia familiaris, quæ confluentem denotat, quasi a condando, seu congregando, seu confluendo, uti vult Nicolaus Bergerius lib. 3. de Itinerib. Romanis cap. 39. num. 15. Unde quæ hodie supersunt oppida id nominis, seu vernaculum Condé præferentia, ad ejusmodi fluviorum confluentes sita esse constat. ita Condate in Aquitania, ad confluentes Durantiæ, et Insulæ, Libourne hodie, apud Auson. Epist. 6. et Paulinum in Epist. ad eumdem Auson. v. 156. Condate in Turonib. ad confluentes Vigennæ et Ligeris, apud Gregor. Turon. lib. 1. Hist. cap. 43. lib. 8. cap. 40. et lib. 10. ubi obiit S. Martinus, hodie Condé, vel Cande, uti vult Valesius in Valesianis, Condate, hodie Cosne, ad confluentes Ligeris et fluvii dicti Noain, Condatum, hodie Condé ad confluentes Scaldis et fluvii dicti Haisne, apud Antoninum in Itinerar. et in Capitul. Caroli Calvi tit. 37. Condatum illud ab Antonino memorari sub hoc nomine negat Valesius ; sed aliud situm inter Nivernum et Brivodurum, hodie Cosne, et aliud prope Senonas hodie Montereau-faut-Yone, ac tandem tertium inter Lexovium et Drocum, hodie Condé super Itonam : quartum meminit Ptolomæus in Britannia minori hodie Redones, Condate in Brigiensi agro, Principum Borboniensium nobilissimus Principatus, ad Confluentes Matronæ et alterius fluvioli qui Brigensem saltum percurrit. Tabular. S. Remigii Remensis ann. 861 :

Episcopatus autem Dom. Hincmari 17. veniens Missus Domini Regis Caroli in villam Condatum, situm super fluvium Matronam, etc. Condate

in diœcesi Ebroicensi ad confiuentes Itonis fluvii, quo loco insulam efficit, vulgo Condet. Condate in diœcesi Suessionensi ad confluentes fluviorum d'Aisne, et de Vesle. Condate in Cestrensi agro in Anglia, hodie Congleton, ut censet Camdenus in Britan. pag. 486. Edit. 3. ad confluentes Dani et alterius fluvioli. Hæc vero præmisimus, ut intelligatur quid velit Auctor Vitæ S. Romani Abbatis Jurensis cap. 1 :

Reperit tandem ulterius inter saxosa convallia culturæ patulum locum, qui altrinsecus trijugi montium paululum ardua secedente natura, in planitiem aliquantulum relaxatur. Illic namque bifidi in solidum concurrente natura, mox etiam ab unitate elementi jam conditi, Condadisconæ loco vulgus indidit nomen.

Vide Valesium in Notitia Gall. pag. 153.