« »
 
[]« Conductitiæ litteræ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 491a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONDUCTITIAE
CONDUCTITIÆ Litteræ, Quæ ad fidem publicam et tutum commeatum dantur. Litteræ Edwardi III. Regis Angl. ann. 1367. apud Rymer. tom. 6. pag. 567. col. 2 :
Eisque salvum et securum conductum pro se... tam per Litteras vestras Conductitias, quam alias quibus indiguerint.
Narrat. de Canonisat. S. Bernwardi ap. Leibnit. Script. tom. 1. pag. 470 :
Legatus romanæ sedis monebatur, ne sine potentis personæ conductu procederet... Litteras Conductitias ab Imperatore impetrat.
Vide Conductoriæ Litteræ.