« »
 
[]« Congive » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 504a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONGIVE
CONGIVE, Conjux, uxor. Vett. Formulæ Andegav. n. 45 :
Igitur ego in Dei nomen inluster vir ille, necnon et Congive mea inlustra matrona illa, etc.